Kolekcja Alfonsa Fenglera
Kolekcja pułkownika Alfonsa Fenglera została udostępniona Archiwum Państwowemu w Lesznie w postaci kopii cyfrowych przez majora Krzysztofa Handke
Alfons Roman Fengler, syn Jana i Marii z d. Pieckel urodził się 26 lipca 1898 r. w Obrze (pow. wolsztyński). W 1915 r. został wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, m.in. pod Verdun. W czerwcu 1919 r. zgłosił się do Wojska Wielkopolskiego i dostał przydział do 1. baterii dywizjonu zapasowego artylerii. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Przez cały okres międzywojenny służył w Wojsku Polskim.
Szkolił się w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Został promowany na stopień podporucznika służby stałej artylerii 31 lipca 1920 r. Po ukończeniu szkoły służył w Centralnym Obozie Podoficerskich Szkół Artylerii w Toruniu. W 1925 r. przeniesiono go do 1. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. 1 stycznia 1931 r. awansował do stopnia kapitana, a następnie objął dowództwo baterii. W 1938 r. awansował do stopnia majora służby stałej. Do sierpnia 1939 r. był dowódcą 3. dywizjonu w 1. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.
W czasie wojny obronnej, we wrześniu 1939 r., dowodził 1. dywizjonem samochodowym artylerii przeciwlotniczej. Po zakończeniu kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się przez Rumunię do Francji. Tam wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W czerwcu 1940 r. ewakuowany został do Wielkiej Brytanii. Służył także na Środkowym Wschodzie w 5. Dywizji Strzelców Karpackich (w latach 1942–1944), dowodząc 5. Kresowym Pułkiem Artylerii Przeciwlotniczej. W 1942 r. został awansowany na stopień podpułkownika. Uczestniczył w kampanii włoskiej w 1944–1945 (walczył m.in. pod Monte Cassino).
Po demobilizacji w 1947 r. powrócił do kraju. Początkowo mieszkał i pracował w Nowej Soli i Zielonej Górze. Po uzyskaniu renty inwalidzkiej przeprowadził się do Leszna. 11 listopada 1990 r. został awansowany na stopień pułkownika. Zmarł 14 marca 1993 r.
Dwukrotnie był żonaty. Pierwsze małżeństwo zawarł w 1927 r. z Anną Brass, z którą miał dwie córki: Marię (ur. w 1928 r.) i Krystynę (ur. w 1933 r.). Drugie małżeństwo zawarł z Józefą Śmigielską w 1949 r.
Uhonorowany licznymi odznaczeniami: Krzyżem Walecznych (1920 r. i 1939 r.), Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, brązowym i srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę Wojskową, Krzyżem Czynu Zbrojnego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Gwiazdą za Wojnę 1939–1945, Gwiazdą Italii.
