Kolekcja Jana Steca
Archiwum Narodowe w Krakowie, dzięki darowiźnie Pani Krystyny Jelonek-Litewka wzbogaciło się o materiały archiwalne dotyczące Jana Steca, byłego żołnierza Legionów Polskich i Wojska Polskiego.
Przekazana do archiwum dokumentacja dotyczy przede wszystkim służby wojskowej Jana Steca i składa się m.in. z jego notatek, fotografii, życiorysów, dokumentów podróży, kart służbowych, zaświadczeń, książeczki poborowej, karty legitymacyjnej, list imiennych żołnierzy, programu kursu szturmowego, wykazu regulaminów i instrukcji dla oficerów rezerwy, instrukcji wewnętrznej dla kursów oficerów rezerwy, rozkazów, fragmentu dziennika personalnego, akt sądu honorowego, gazet i wycinków prasowych, w tym artykułów na temat odzyskania niepodległości z naniesionymi przez J. Steca uwagami.
Jan Stec, syn Jana i Tekli z Błachutów urodził się dnia 11 września 1898 r. w Krakowie. W 1908 r. ukończył szkołę powszechną, a następnie uczęszczał do Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. W czasie nauki wstąpił w szeregi nowo powstałego „Skautingu” imieniem Sereno Fenna w Krakowie, następnie do Drużyn Strzeleckich Mariana Januszajtisa, a potem do Drużyn Bartoszowych.
W 1914 r. przerwał naukę i zaciągnął się do Legionów Polskich, skąd zwolniono go na początku kwietnia 1915 r. jako niepoborowego. Po zdaniu matury w 1916 r. został wzięty z poboru do 13. Pułku Piechoty armii austriackiej, następnie trafił do szkoły oficerskiej w Opawie, którą ukończył z wyróżnieniem, a potem do 16. Pułku Piechoty. Walczył na froncie rosyjskim i włoskim, gdzie został kontuzjowany.
Do Krakowa przybył pod koniec października 1918 r. Był w ekipie oficerów rozbrajających w „rękawiczkach” wysokich rangą generałów armii austriackiej w gmachu Militär-Kommando Krakau przy ul. Grodzkiej w Krakowie (w akcji rozbrajania Austriaków w Krakowie uczestniczył również inny Stec - Wilhelm, oficer pierwszej polskiej warty na krakowskim odwachu). Następnie Jan Stec już w szeregach Wojska Polskiego brał udział m.in. w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której był dowódcą 3. kompanii 1. batalionu 13. Pułku Piechoty (dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych).
W dniu 9 maja 1921 r. na własną prośbę został zwolniony do rezerwy w stopniu porucznika, podejmując studia rolnicze na UJ, które ukończył w 1924 r. z tytułem magistra inżyniera rolnictwa (specjalność zootechnik). Pracował m.in. w Małopolskim Towarzystwie Rolniczym w Krakowie i Krakowskiej Izbie Rolniczej w Krakowie, a na końcu swej aktywności zawodowej jako adiunkt w krakowskim Instytucie Zootechniki. W czasie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej.
