Kolekcja rodziny Narkiewicz
Dokumenty Waldemara Władysława Narkiewicza przekazała do zasobu Archiwum Państwowego w Zielonej Górze Pani Hanna Patrycja Narkiewicz, wnuczka jego brata. W przeważającej części dotyczą one przebiegu jego służby wojskowej jako szefa lotnictwa w różnych formacjach Wojska Polskiego w latach 1919-1922. Wśród przekazanych materiałów znalazły się ponadto akta nabycia na własność w styczniu 1931 roku majątku Trzebucza, położonego w gminie Sinołęka (powiat węgrowski, województwo lubelskie) wraz z powojennym wyciągiem z planu gruntów oraz piękny dokument pergaminowy z 1812 roku, stanowiący wypis z ksiąg szlacheckich Guberni Litewsko-Wołyńskiej, dotyczący wywodu Familii Narkiewicz herbu Wieniawa.
Waldemar Władysław Narkiewicz urodził się 14 sierpnia 1891 roku w Wilnie, w rodzinie Aleksandra i Marii z Kamińskich. Ukończył 8 klasową Wileńską Szkołę Handlową. Wraz z wybuchem I wojny światowej został powołany do wojska carskiego. 29 października 1914 roku wstąpił do Sewastopolskiej Oficerskiej Szkoły Awiacji, którą ukończył w maju 1915 roku, a po zdaniu egzaminu został pilotem wojskowym.
Dzięki postępującemu w 1917 roku rozprężeniu armii carskiej porucznik pilot Waldemar Narkiewicz przedostał się nad Kubań, gdzie jesienią 1918 roku znalazł się w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego. Tam też, w oparciu o znaną mu kadrę byłych carskich lotników, na podstawie rozkazu Dowództwa Oddziału Wojsk Polskich na Kubaniu, zorganizował pierwszą polską eskadrę, nazwaną I Awiacyjnym Oddziałem Wojsk Polskich w Armii Generała Hallera, przemianowaną w 1919 roku na Eskadrę Lotniczą 4 Dywizji Strzelców Polskich. 20 marca 1919 roku odesłano go do Francji z nominacją na dowódcę Awiacji Polskiej w Paryżu, a gdy 15 maja 1919 roku utworzono Front Litewsko-Białoruski, powołano go na stanowisko szefa lotnictwa tego Frontu.
1 czerwca 1919 roku został mianowany na stopień majora. Od tego czasu realizował przede wszystkim zadania związane z organizacją i dozbrajaniem poszczególnych pododdziałów lotniczych. Na początku kwietnia 1920 roku mjr Waldemar Władysław Narkiewicz objął dowództwo I Dywizjonu Lotnictwa, przydzielonego na potrzeby 7 Armii Wojska Polskiego. Miał on za zadanie obserwowanie polsko-litewskiej linii demarkacyjnej i wspieranie pozostałych formacji w czasie przygotowywanej wyprawy na Kijów. Po utworzeniu 3 Armii został w niej szefem lotnictwa. Natomiast po jej rozwiązaniu 23 sierpnia 1920 roku przekazał szefostwo kpt. Camillo Periniemu.
Po zakończeniu działań wojennych Waldemar Władysław Narkiewicz uczestniczył w organizacji kolejnych pododdziałów lotniczych, głównie jako znawca samolotów i pilotażu. W 1922 roku otrzymał ze skarbu Państwa do spłaty majątek Trzebucza koło Węgrowa, liczący 30 hektarów oraz młyn wodny. Ze służby na emeryturę odszedł w 1929 roku w stopniu majora. Nadal jednak wykonywał ekspertyzy przyczyn katastrof lotniczych, które realizował gównie na zlecenie wojska. Waldemar Władysław Narkiewicz wraz z żoną Wandą mieszkał wówczas w Warszawie. Dzieci nie posiadał. Zmarł 22 października 1965 roku w niewyjaśnionych okolicznościach. Prokuratura Powiatowa w Węgrowie prowadziła śledztwo w sprawie jego śmierci, które umorzyła postanowieniem z 28 grudnia 1965 roku.
